سبد سفارش شما خالی است!

لهستان و ایران گذشته از روابط فرهنگی دیرپا، تجربیات و تاریخ مشابهی نیز داشته‌اند. هر دو کشور در همسایگی دو قدرت بزرگ روسیه و عثمانی بوده و هر دو، از این قدرت‌ها زخم خورد بودند. بنابراین دست‌ یاری به سوی یک‌دیگر دراز کردند. روابط دو کشور تا زمان جنگ جهانی دوم نیز پابرجا بود. در زمان جنگ جهانی دوم عده‌ی زیادی از آوارگان لهستانی وارد مرزهای ایران شدند. شاید پس از کوچ بزرگ ارامنه در روزگار شاه‌عباس؛ که 350هزار نفر از شهروندان ارمنستان به ایران آمدند و در حوالی اصفهان، جلفای نو را بنیاد کردند، ورود لهستانیان از مرزهای شمالی به ایران، بزرگ‌ترین برخورد ایرانیان با غیرایرانیان در خاک ایران بود؛ غیرایرانیانی که به عنوان پناهنده به ایران وارد شده و باعث گسترش روابط بازرگانی، فرهنگ و حتی سیاسی دوکشور گردیدند. کتاب حاضر بازنویس دو سخنرانی از نگارنده در دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی وزارت امور خارجه‌ی جمهوری اسلامی ایران تحت این عناوین است: مهاجرین جنگی اروپایی در ایران (سمینار ایران و جنگ جهانی دوم، 3 مهر 1378) و لهستانیان ایران: دو فرهنگ، یک گفت‌وگو (سمینار گفت‌وگوی تمدن‌ها: ایران و لهستان، 8 مهر 1382).