روششناسی شرح منهاج البراعه قطبالدین راوندی و تاثیر آن بر شروح پسین نهجالبلاغه
علیبنابیطالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40 ق. - نامهها / علیبنابیطالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40 ق. - خطبهها / علیبنابیطالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40 ق. - کلمات قصار / علیبنابیطالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40 ق. نهج البلاغه - نقد و تفسیر
از مهمترین شروح نهجالبلاغه، «منهاجالبراعه» است. این شرح، شرحی کهن با گرایش لغوی - ادبی است که به سال 556 هجری به اتمام رسیده است. نویسنده آن «قطبالدین راوندی»، عالم برجسته شیعه درگذشته به سال 573 هجری است. از آنجایی که «منهاجالبراعه» از شروح نخستین نهجالبلاغه بوده و از اولین تلاشها در جهت فهم آن به صورت منسجم، روشمند و براساس قواعد فقهالحدیث است؛ شناخت و شناساندن ابعاد گوناگون این شرح و بررسی افقهای فکری شارح، و نحوه و شیوه نگارش و تأثیر آن بر شروح پسین، جایگاه و اهمیت بسزایی دارد. از اینرو در این کتاب در سه فصل به بیان این مسائل در این شرح، پرداخته میشود.