سبد سفارش شما خالی است!

سکاها (با نام‌های متفاوت تورانی، یوئه چی، ووسون، اسکیت‌، اشکانی، اشکودا، ایشکوزا، اشکناز، کیمری، سغدی، خوارزمی، باختری، تپور، سیستانی، یاس، داهه، داس، تراس، آلان‌، رخش‌آلان، روکسولانی، سرمت، ماساژت‌، ماساگت، گت، تیراگت، کارپی، موئزی، هون، خیون، هپتالی، کیداری، کوشانی)، دسته‌ای از مردمان کوچ‌نشین و یکجانشین ایرانی‌تبار بودند که تاریخ‌شان به پیش ازهخامنشیان بازمی‌گردد. آن‌ها در درازنای تاریخی از درون آسیای میانه یعنی از سین‌کیانگ چین تا دریای آرال و خود ایران و از این نواحی با فاصله‌هایی تا رود دُن و از این رود تا رود عظیم دانوب پراکنده بودند. در بخش‌های گوناگون این سرزمین‌های گسترده و دشت‌های پهناور نام آن‌ها دگرگون می‌شد. سکاها تیره‌های بسیاری بودند و در دو سوی سرزمین اوراسیا، پراکنده گشتند. گروهی در شرق دریای خزر، و گروهی در غرب آن. به نوشته «هرودوت»، سکاها خود را «سکلتث» می‌نامیدند. در حالی که پارسی‌ها (مثل داریوش)، آن‌ها را «سکا» (جنگجو، نیرومند) می‌نامیدند، یونانی‌ها آن‌ دسته از سکاهایی را که همسایه‌شان بودند، «پیاله‌به‌دوش» یا «خانه‌به‌دوش» می‌نامیدند. در این کتاب با تاریخ پیدایش، زندگی و هنر «سکاها» آشنا می‌شوید.