سبد سفارش شما خالی است!

لوتر سلیری یکی از زبان‌های قراردادی ایرانیان است که بیش‌تر در گذشته و کم‌تر در زمان حال، میان گروهی از اهالی ساکن شمال شرق ایران که خود را گیلک و زبانشان را گیلکی می‌نامند، متداول بوده است. گرچه این زبان ساختگی، نام خود را منتسب به صنف مسگران آن نواحی می‌داند، لیکن این انتساب، مختص به صنف مزبور نبوده و دیگر صنوف نیز همواره در محاورات رمزی بین خود از آن بهره‌مند بوده‌اند. در بیش از 28 روستا از بلوک‌های قزقونچای، فره‌رود و فیرزوکوه، واقع در استان مازندران، به لوتر سلیری سخن گفته می‌شود و مردها بیش‌تر از زن‌ها و بچه‌ها، هم‌چنین اهالی آبادی‌های بلوک قزقونچای بیش‌ از دو بلوک دیگر به این لوتر مسلط هستند. پژوهش حاضر بر اساس داده‌های مکتوب از لوتر سلیری به نگارش درآمده به گونه‌ای که بتواند جوابگوی انواع نیازهای پژوهشی به ویژه پژوهش‌های گویش‌شناسی باشد. ملاحظات ساختاری (با ساخت‌های دستوری)، ساخت واژه‌ی فعل، ساخت واژه‌ی غیر فعل، فرآیندهای آوایی، فهرست صیغه‌های فعلی و جمله‌ها، فهرست واژه‌ها و اعداد، فهرست‌های ویژه و گزارش از سفر به روستاهای متعدد به منظور گردآوری مطالبی در خصوص زبان لوتر سلیری از جمله مطالب کتاب به شمار می‌رود.