سبد سفارش شما خالی است!

این کتاب به تاریخ نگارگری ایران در دوره‌ی اسلامی اختصاص دارد. نگارنده در بررسی کتاب بر اساس تاریخ و مکاتب نگارگری متکی است که عمدتا جنبه‌های زیباشناختی را در روند تاریخ با نگاهی برون‌گرایانه وجهه نظر خود قرار می‌دهد. مطالب کتاب با بررسی هنر نگارگری عصر سلجوقی آغاز می‌شود و بر اساس سلسله‌ها و خاندان‌های حکومتگر تا پایان دوره‌ی قاجار را دربرمی‌گیرد. طبقه‌بندی مکاتب نگارگری در کتاب بر اساس دوره‌های پادشاهی است و در هر دوره مکاتب شهرهای مختلف نظیر شیراز، هرات، مشهد و اصفهان بررسی می‌شود. در مطالعه‌ی نگارگری هر دوره، ویژگی کلی دوره، ویژگی زیباشناختی، نگارگران و نسخه‌های مصور مکتب و احیانا عناصر تاثیرگذار بر آن بیان گردیده است. نگاهی به تاریخ هنر نگارگری در ایران دوره‌ی اسلامی گویای ارتباط تناتگ بین تحولات باطنی در اندیشه‌ی اسلامی و نگارگری ایرانی اسلامی است که موجب سیر صعودی تعمیق زیباشناختی در روند تاریخی در زمینه‌ی هنری شده است. نویسنده ورود عرفان و عشق به عرصه‌ی نگارگری را در ارتقای مضامین از سطح به عمق و از ساحت طبیعت به فوق طبیعت موثر می‌داند.