سبد سفارش شما خالی است!

نویسنده در کتاب خاطر نشان می‌کند: "اسطوره سیاسی"، داستان جامعه‌ای سیاسی را بیان می‌کند و در بسیاری از موارد، بیان داستان موجودیت و یا کیفیت تاسیس این جامعه سیاسی درگذشته بوده است که اکنون مرمت، اصلاح، تکمیل و نگه‌داری آن ضرورت یافته است... اسطوره سیاسی بیان داستان گروهی از مردم می‌تواند باشدکه در فعالیت‌های سیاسی نقشی نداشته و در خلق و ایجاد جامعه سیاسی هیچ گونه دخالت نداشته‌اند. افزون بر آن، اسطوره سیاسی همواره اسطوره گروهی خاص از مردم است که قهرمان و یا شخصیت اصلی آن فرد نیست، بلکه قبیله، ملت، نژاد، طبقه و یا حتی تعدادی از تبعیدیان یا مهاجران است که از رهگذر اتفاق با یکدیگر گرد آمده‌اند. البته در اسطوره‌های سیاسی، شخصی از آن رو مهم است که نماینده گروه خویش و یا حاصل سرنوشت آنهاست و در آخرین تجزیه و تحلیل سیاسی، گروهی که به عمل و اقدام دست می‌یازد، قهرمانان عمده اسطوره سیاسی محسوب می‌شود". نویسنده در دو فصل نخست کتاب، تئوری‌هایی که در بیان کیفیت وقوع و ویژگی اندیشه اساطیری ابراز شده شرح و نقد می‌کند که از آن جمله است: نظریه‌های تمثیل پردازانه و تاریخی "اوهمرسیتی" اسطوره، نظریه آرمانی دربار اسطوره، نظریه‌های روان شناختی اسطوره، نظریه‌های جامعه شناختی اسطوره، نظریه ساختار شناختی اسطوره، دیدگاه‌های زبان شناختی و تعلیلی و عبادی اسطوره و مانند آن فصل سوم کتاب به بررسی بنیاد اساطیر و رومیان اختصاص دارد. فصل چهارم کتاب، شامل شماری از تازه‌ترین اسطوره‌های سیاسی است که با مبانی اساطیر وجوه افتراق دارد. نویسنده این اسطوره‌ها را "اساطیر اخروی" (eschatologi cal)، و یا "اساطیر انقلابی" (revolutionary) نامیده است. در آخرین فصل نیز مباحثی چند در پیوند اسطوره سیاسی و تجربه عملی مطرح شده است.