سبد سفارش شما خالی است!

ساختارگرایی و پساساختارگرایی دو رویکرد تأثیرگذار در قرن بیستم بودند که در حوزه‌های گوناگون فلسفی و غیرفلسفی مورد تأمل و بحث جدی و همه‌جانبه قرار گرفتند. گرچه در آغاز ساختارگرایی توسط «سوسور» در زبان‌شناسی مطرح شد اما با گذشت اندک زمانی به‌مثابه روشی در رشته‌های دیگر علوم انسانی و حتی علوم دقیقه، به‌کارگرفته شد. علت این امر به امکان‌های بسیاری مربوط می‌شد که در ساختارگرایی به‌مثابه یک روش وجود داشت. یکی از بنیادی‌ترین این امکان‌ها وجوه شناخت‌شناسانه‌ای بود که در ساختارگرایی مطرح بود. در این کتاب، بنیادهای فلسفی و شناخت‌شناسانه دو رویکرد «ساختارگرایی» و «پساساختارگرایی» بررسی می‌شود.