سبد سفارش شما خالی است!

اثر حاضر به بررسی نقش و تأثیر گناه به عنوان عامل غیر معرفتی در مسیر کسب معرفت و شناخت میپردازد. به اعتقاد نویسنده گناه در هر دو معنی آن یعنی عصیان در برابر فرامین الهی یا تخطی از قوانین و اصول اخلاقی میتواند در شناخت آدمی از جهان هستی تأثیر بگذارد و این تأثیر در حوزههایی نظیر فلسفه ـ حکمت، اخلاق ـ سیاست و الهیات نمود بیشتری پیدا میکند. وی با اشاره به این نکته که گرفتاری انسان به اصل گناه از اصول پذیرفته شده ادیان بویژه مسیحیت است به بررسی آثار و تبعات این عقیده در آراء فلسفی آگوستین قدیس از علمای متقدم عالم مسیحیت میپردازد. این کتاب شامل 3 بخش است. در بخش اول به معرفی ساحتهای موجودی انسان یعنی ساحتهای عقیدتی، عاطفی و ارادی پرداخته و مراد از گناه را روشن میسازد. در بخش دوم چگونگی امکان تأثیرات مثبت و منفی عوامل غیر معرفتی بر ساحتهای معرفتی را بررسی کرده و با مراجعه به آراء آگوستین نشان میدهد که چگونه تطهیر نفسانی، سلوک اخلاقی و اراده انسان را در نیل به حقیقت یاری میرسانند. بخش سوم به تبیین نقش گناه به عنوان مانعی در مسیر کسب معرفت در حوزههای معرفتشناسی و علومی نظیر الهیات حکمت و اخلاق اختصاص یافته. نویسنده در پایان با اشاره به بیانی که آگوستین در تعریف از گناه دارد نتیجه میگیرد که آلودگیهای اخلاقی میتوانند معرفت بشر را به انحراف بکشانند و هر نوع خواسته نامشروعی که دارای رگههایی از خودبینی است میتواند در راه تحصیل معرفت مانعی جدی ایجاد کند.