هستبن و جهت: اندیشهای درباره سوگیری در فلسفه و معیار سنجش آن
فلسفه / شناخت (فلسفه) / هستیشناسی
این کتاب در ردهای از جریانات خود تفکری انتقادی درباره سوگیری در فلسفه یا نظام اندیشمندی «بنگرا» است و در ردهای دیگر، سعی در معرفی سکوی پدیدارشناختی این نقد دارد. این سکو که اینک با تشریح و پیوندسازی بیشتر میان اسباب لازم و ضروری اصل «مشاهده - بودگی» را مطرح میسازد و انحراف اندیشه از آن را نیز هشدار میدهد. اگرچه اهمیت این سکو تنها محدود به نقد و هشدار درباره سوگیریها نیست بلکه فراتر از آن به اخلاق و ساحت ایمانی میپردازد و مخاطب را دعوت به اندیشهای میکند که دالهای زندگی را با نگرشی دوباره از وضع هستندگی بازشناسد. دوری اندیشه از «هست - بن» یا همان «مشاهده - بودگی» و فروکاستن روان انسان به دانشی معین و تعریفشده، دو محور انتقادی و از طرفی ارجاع به اصالت «هست - بن» و شناخت وضعیت اساسی آن بهمثابه جریان (روان هستنده)، معرف محورهای ایجابی و اندیشهساز این کتاباند.