شعر همسایه - سوریه: پیشگویی کن ای نابینا
میتوان در یک جمله، گفتمان شعری ـ فکری آدونیس (علیاحمد سعید) را چنین تلخیص کرد: به سوی آینده رفتن، هایدگر معتقد است که تاریخ از زمان آینده میگذرد. تفکر آدونیس دربارة شعر، در اصل اندیشیدن دربارة جامعه و آیندة آن است. کاری است سخت پیامبرانه با این تفاوت که بر زمین سیال وحی و اشراق قدم برنمیدارد. آنچه آدونیس بر آن نظر دارد خود آینده است. تفکری که میکوشد خود را با دستاوردی برآمده از آینده بسازد. در نتیجه آدونیس شاعرانی را دوست دارد که از سمت آینده میآیند. اما آینده هیچگاه رخ نمیدهد. هرچه هست زمان حال است و آنچه برجای میماند پندارهای است از گذشتهای زنده در تخیل ابنای روزگار. نرسیدن بهترین واژهای است که در این جا میتوان گفت. چرا که رسیدن همراه است با مرگ. از این رو شاعر خواهان آن است که همواره تبعید شدة آزادی ـ آینده باشد. پس اینجا در نظریههای ادونیس، شاعر آن است که افقگشا باشد نه شعرنگار. کتاب حاضر برگزیدهای است از شعرهای ترجمهشدة آدونیس ـ شاعر معاصر عرب ـ .