سبد سفارش شما خالی است!

به تصریح کتاب، شعر دهة شصت ایران اگرچه دچار رکود و ایستایی می‌شود، با تمام شرایط، تحت تاثیر وضعیت تاریخی و اجتماعی جامعة ایران است. البته بحران تاریخی ـ اجتماعی شعر ایران از سال‌های پایانی پیش از انقلاب، شکل جدی به خود گرفته بود. در پی انقلاب و جنگ و به هم ریختن دستگاه‌های فکری و فرهنگی و عدم جایگزینی زیرساخت‌های جدید، شعر دهة شصت، دچار نوعی شگفت‌زدگی شد. وابستگی شدید به نگره‌های زیباشناسی شعر قبل از انقلاب از سویی و نداشتن گمانه‌های جدید زیباشناسی خاص در این مقطع و حذف توجه خاص به ادبیات و هنر در جو این‌چنینی، شاعر دهة شصت را به شگفتی در برابر شرایط کشاند، به طوری که نتواند از این جو خلازده به مولفه‌های اندیشگی ناحق خود برسد. بنابراین شعر این دهه در بسیاری از ابعاد، به شعر قبل از انقلاب معطوف می‌شود. علاوه بر اینها استمرار غیرقابل پیش‌بینی جنگ، شعر دهة شصت را طوری پیش برد که می‌توان گفت شعر این دهه ادامة غیرمنطقی شعر نو فارسی است. کتاب حاضر مشتمل است بر گفت‌وگو دربارة شعر آزاد ایران و وضعیت آن در دو دهة اخیر با نظراتی از منوچهر آتشی؛ مسعود احمدی؛ علی‌بابا چاهی؛ و عنایت سمیعی.