سبد سفارش شما خالی است!

عاشیق علعسگر در سال 1821 در روستای "آغ کلیسا"، واقع در شهرستان گوگجه، متولد شد، او در خانه‌ی شخصی به نام کربلایی ملا قربان نوکری می‌کرد و دلباخته‌ی دختر کربلایی بود، ولی برادر کربلایی، دختر را به عقد پسر خویش درآورد. از آن پس علعسگر 15 ساله شروع به سرودن اشعار خویش کرد و نزد عاشیق علی رموز عاشیقی را آموخت، عاشیق‌ها انتقال‌دهنده‌ی آداب و رسوم و فرهنگ مردم آذربایجان هستند و نکات مربوطه را با ساز و آواز به نسل‌های بعدی منتقل می‌کنند. عاشیق علعسگر تمام آهنگ‌های 72گانه‌ی ثبت شده را اجرا کرده و 12 عاشیق را نیز تربیت نموده است. از او تاکنون 5000 مصرع شعر باقی مانده که در تمام قفقاز و داغستان انتشار یافته است. او در اشعار خود از قهرمانی‌های فردی به نام دلی علی و نیز از دوستی، صلح، محبت و پند و اندرز حکیمانه سخن گفته است. علعسگر در سال 1926 در روستای زادگاهش درگذشت. کتاب حاضر به معرفی وی و نیز برخی اشعارش اختصاص یافته است. عناوین برخی اشعار عبارت‌اند از: نمی‌شود، امروز، ای مادر مادر، از دنیا، کشیده‌ام، هجر، شاپری، جدا شد، و پیر شدیم.