مستنامه
اشعار این مجموعه اغلب توصیفی از رنجها و دردها و نظایر آن است؛ برای نمونه: غربتم پرگشته از تنهاییها/ کولهبارم خالی از دلداگی/ میروم تا ناکجا آباد خود/ تا بیندیشم، ببینم، من کجا جا ماندهام/ نزد آن یک چشمهای/ که تهی ماند ز آب/ در تمنای یه قطره آرزو،/ بنشستهام؟/ یا که در آن راه پرپیچ و خم خاطراتم،/ ماندهام؟/....