سبد سفارش شما خالی است!

«جلال الدین محمد بلخی» یکی از شعرا، فرزانگان و عارفان ایران‌زمین است. مولانا، مولوی، خداوندگار و رومی همه از لقب‌های او هستند. مولوی در سال 585 خورشیدی در شهر بلخ متولد شد، در 18 سالگی با گوهرخاتون سمرقندی در قونیه ازدواج کرد و دارای سه پسر و یک دختر شد. او تا حدود 24 سالگی نزد پدرش علوم مختلف مذهبی را آموخت و در آن زمان بود که بهاءالدین ولد (پدرش) از دنیا رفت. پس از آن، مولانا تدریس و سخنرانی را آغاز نمود و تحت تعالیم عارفانی چون برهان الدین محقق ترمذی و کمال‌الدین بن العدیم قرار گرفت و سپس به قونیه بازگشت. تا این که در 38 سالگی با شمس‌الدین محمد ملک معروف به شمس تبریزی یا شمس پرنده ـ عارف و اندیشمندی از دیار تبریز ـ روبه‌رو شد. آشنایی مولانا با شمس، شعله‌های طمع‌گونة درون وی را به آتشی عظیم مبدل ساخت و او را به درک حقیقت هدایت نمود. آلبوم حاضر حاوی تصاویری از آرامگاه مولانا در قونیه نیز برگزاری مراسم دعا است که به همراه توضحیاتی چند دربارة زندگی و آثار مولانا و ابیاتی از سروده‌های وی به چاپ رسیده است.