سبد سفارش شما خالی است!

نگارنده در این کتاب فرایند احیای جامعه‌شناسی تاریخی پس از جنگ جهانی دوم و تحولات آن را از دهه‌ی پنجاه تا دهه‌ی نود سده‌ی بیستم مورد بررسی تحلیلی قرار می‌دهد. وی که در مقابل موج اول جامعه‌شناسی تاریخی، یعنی دوران کلاسیک جامعه‌شناسی در سده‌ی نوزدهم عنوان موج دوم را به این دوران می‌دهد، آن را به سه مرحله‌ی دقیق‌تر تقسیم کرده و جامعه‌شناسان تاریخی هر مرحله را با توجه به آثار و اندیشه‌هاشان معرفی و تحلیل می‌کند. برخی از این افراد عبارت‌اند از: پارسونز، اسملسر، آیزنشتاد، لیپست مارشال، بندیکس، بلوخ، الیاس، مور، تامپسون، اسکاچ پول، تیلی، اندرسون، والدشیتن، برودل، مان، رانسیمن و گیدنز. یکی از اهداف کتاب گسترش دادن مخاطبان جامعه‌شناسی تاریخی است. در فصل‌های مختلف کتاب راه و روش‌های گوناگون موجود در ادبیات جامعه‌شناسی تاریخی عرضه می‌گردد. نویسنده در کتاب به بسط "جامعه‌شناسی تاریخی "می‌پردازد و سه مرحله‌ی متوالی را مطرح می‌کند که مشخصه‌ی هریک از این مراحل، رهیافتی خاص در جامعه‌شناسی تاریخی به دموکراسی، سرمایه‌داری، قدرت و ارزش‌هاست. وی می‌کوشد تا منطق آشکار و خطوط هم‌گرایی و واگرایی موجود در مباحثه‌ی محوری سنت لیبرال غربی را شناسایی کند و این مباحثه را در بافت تاریخی و سیاسی آن قرار دهد. هم‌چنین تلاش دارد تا جامعه‌شناسی تاریخی را به منزله‌ی رشته‌ای معرفی کند که سعی دارد با تحقیق در زمینه‌ی عملکرد و تغییر جوامع گذشته را کنکاش کند.