سبد سفارش شما خالی است!

موضوع این کتاب، چرایی لزوم سخن گفتن از هستی‌های انسانی و اجتماعی به مثابه مهم‌ترین جلوه‌های واقعیات ارادی است. اینکه آیا در کنار هستی‌های جهان تکوین می‌توان نوعی دیگر از هستی‌های وابسته به وجود انسان‌ها و جوامع انسانی را ترسیم کرد؟ تبعات نظری و عملی پرداختن به چنین هستی‌هایی برای زندگی و همچنین علوم مرتبط با آن‌ها چیست؟ رهاوردهای شناسایی هستی اجتماعی چگونه می‌تواند نوع نگاه‌های رایج به زندگی، جهان علم را دچار فروپاشی کند و طرحی دیگر از نظام زندگی را در ابعاد مختلف در اندازد؛ و از همه مهم‌تر، این که چگونه می‌توان هستی اجتماعی یا هستی‌های انسانی را شناسایی کرد؟ اگر می‌توان، آیا ملاک علم بودن آن وجود قانون در این علوم و تعریف ملاک یا ملاکاتی برای عینیت است یا تحقق علم از راه دیگری نیز امکان پذیر است؟