سبد سفارش شما خالی است!

ادبیات در مخاطره را می‌توان به نوعی عصیان تودوروف علیه آرای پیشینش دانست. او که سال‌های سال به تفسیر فرمالیستی‌اش از ادبیات شهره بود، در این کتاب از لذت ادبیات می‌گوید و معنایی که به زندگی آدمیان می‌دهد. او ستایشش را نثار شعر وردزورث می‌کند که دست جان استوارت میل را در حضیض افسردگی گرفت و نثار قهرمانان استاندال و مولید که در آشویتس به داد شارلوت دلبو رسیدند. تودوروف دیگر در ایام پیری تفاسیر ساختارگرایانه را کنار گذاشته و از لذت همقدم شدن با پرنس میشکین در خیابان‌های خلوت سن‌پترزبورگ می‌گوید.