سبد سفارش شما خالی است!

از منظر نویسنده غرب‌شناسی در ایران چهار دوره را پشت سر نهاده است که عبارت‌اند از :دوره شیفتگی، دوره فریفتگی، دوره بازندگی یا خودباختگی و دوره بازنگری .دوره بازنگری، دوره‌ای است که ما هم اکنون در آن به سر می‌بریم .از این رو، به جای شیفتگی و فریفتگی و خودباختگی باید به ارزیابی غرب‌شناسی و غرب‌پرستی و غرب‌ستایی بنشینیم .نویسنده می‌کوشد در آغاز کتاب، اشتباه دکارت و چگونگی جدایی سوژه و اثر را تحلیل نموده، سپس افسانه جامعه مدنی، استکبار و بردگی فرهنگی و معمای "گات و دکترین تجارت آزاد "را ارزیابی می‌کند .وی در بخش دوم مبحث توسعه، در بخش سوم ابعاد تمدن آمریکا و در بخش چهارم رسانه‌های تبلیغاتی و اطلاعاتی و انگیزه‌های پیدا و پنهان آنها را عیان می‌کند .افزون بر آن، نویسنده بر آن است آرای متفکرانی مانند "دکارت"، "دوتوکویل " و "لاک "را در پیوند با جامعه مدنی و توسعه و سکولاریسم ارزیابی کند .