سبد سفارش شما خالی است!

ساختار این کتاب از سه فصل و یک نتیجه‌گیری تشکیل شده است. نخست به شکل‌گیری دانش معناشناسی و نظریه صدق در آن پرداخته شده و نشان داده می‌شود که معناشناسی به عنوان آن بخش از منطق که به بررسی روابط میان عناصر زبان‌شناختی و مدلول‌های آن‌ها پرداخته می‌شود که محصول دو جریان و سنت فکری «لووف – ورشو»؛ مکتب صورت‌گرایی است. در ادامه نظریه «صدق تارسکی» شرح داده می‌شود و در پایان توانمندی‌ها و ناتوانی‌های نظریه «صدق تارسکی» در پنج گفتار در باب آرای «کارل پوپر»، «سوزان هاک»، «پائول هورویچ»، «هیلاری پاتنام» و «فرد سامرز و نیز حل پارادوکس» دروغگو بررسی می‌گردد.