سبد سفارش شما خالی است!

در یک جامعه، اگر کنش‌های مثبت و پیوسته، در یک فرآیند طولانی و به نحوی چشمگیر بر کنش‌های منفی و گسسته فائق آید، حالت صلح‌آمیز و در صورتی که به عکس، کنش‌های منفی و گسسته غالب شود، حالت جنگ‌افروزی ایجاد می‌شود. جنگ و صلح، پدیده‌هایی اجتماعی هستند و تنها با ابزارهای روش‌شناختی علوم اجتماعی قابل تبیین‌اند. زیرا جنگ‌های گروهی انسان اگر «طبیعی» و «غریزی» باشد، باید مانند بسیاری از غرایز، نظمی سیستماتیک داشته و همه به طور منظم خواهان آن باشند. در حالی که مطالعات قوم‌شناسی و مردم‌شناسی مدارک بسیاری را برای ابطال چنین دیدگاه‌هایی ارائه کرده است. در نهایت آن‌چه که از جامعه‌شناسی جنگ و صلح استنباط می‌شود این است که استقرار صلح ضرورتی حیاتی است. از این رو نگارنده در کتاب حاضر به جامعه‌شناسی صلح در سه بخش پرداخته است. تکوین اندیشة صلح؛ تعریف و تعیین چارچوب برای صلح؛ پدیده‌شناسی صلح: رفتارها و راه‌حل‌های تجربی؛ شکل‌های تجربی ساختمان حقوقی و سیاسی صلح؛ و تضعیف صلح از جمله مباحث و فصول کتاب است.