رابینز و کوتران: پایه آسیبشناختی بیماریها
"آسیبشناسی"، مطالعهی علل ساختاری و عملکردی بیماریهای انسان است. هستهی آسیبشناسی را، چهار جنبه از روند یک بیماری تشکیل میدهد که عبارتاند از: علت بیماری (اتیولوژی)، مکانیسمهای ایجاد بیماری (پاتوژنز)، تغییرات ساختاری ایجاد شده در سلول و بافتها توسط بیماری (تغییر مورفولوژیک) و پیامدهای عملکردی مربوط به تغییرات مورفولوژیک (اهمیت بالینی). آسیبشناسی بیماریها دارای اهمیت بسیاری است، به همین دلیل نگارندگان در کتاب حاضر پس از عرضهی تعریفی از آسیبشناسی عمومی، در بیست و نه فصل از کتاب به آسیبشناسی انواع بیماریها پرداختهاند که پارهای از آنها عبارتاند از: التهاب حاد و مزمن، اختلالات ژنتیکی، نئوپلازی، بیماریهای عفونی، بیماریهای دورهی شیرخوارگی و کودکی، عروق خونی، بیماریهای گویچههای سفید، ریه، کلیه، پوست، اعصاب محیطی و عضلهی اسکلتی، پانکراس، استخوانها، مفاصل و تومورهای بافت نرم، غدد درونریز و چشم.