سبد سفارش شما خالی است!

بین‌النهرین یا میان‌رودان به سرزمین‌های واقع در میان دو رود دجله و فرات گفته می‌شود که به دلیل پرآبی این رودها و ایجاد زمین‌های حاصلخیز خاستگاه نخستین تمدن‌های بشری بوده است. سرزمین بین‌النهرین به دو ناحیۀ کلی در شمال و جنوب تقسیم می‌شود که در نیمۀ جنوبی، حکومت‌های سومر، اکد، کلده (بابل) و در شمال، دولت آشور نخستین تمدن‌های این ناحیه را به وجود آوردند. این حکومت‌ها که با یک‌دیگر درگیری داشتند سرانجام با قدرت‌گیری کورش کبیر، ضمیمۀ امپراتوری هخامنشی شدند. تا اواخر دورۀ باستان؛ یعنی تا حملۀ اعراب مسلمان به ایران، بین‌النهرین جزء ایران محسوب می‌شد و حتی پایتخت اصلی پارتیان و ساسانیان یعنی شهر تیسفون در این ناحیه قرار داشت. نگارنده در کتاب حاضر با بررسی مدارک موجود باستان‌شناسی و متون قدیم، تاریخ بین‌النهرین باستان را از کهن‌ترین روزها تا ظهور دولت بابل، که پیش از 1500 پ. م بود، ترسیم می‌کند. نیز به تفسیر فراز و فرودهای پر گیرو دار سرنوشت سومری‌ها، اکدی‌ها، آشوری‌ها و بابلی‌ها و دیگر اقوام ساکن این سرزمین در آن دوران پرداخته و موجودیت و شرایط زندگی این اقوام را، که در ارتباط با یک‌دیگر و به صورت یک کل غیرقابل تفکیک از هم بوده‌اند، مطرح می‌کند. در لابه‌لای مطالب کتاب، 96 تصویر رنگی و سیاه و سفید در ارتباط با موضوع گنجانده شده است. جنبه‌های مختلف تمدنی چون فن‌آوری‌های کشاورزی، توسعۀ شهرنشینی و ظهور دولت ـ شهرها، آیین‌ها و باورهای مذهبی و... از دیگر موضوعات مورد نظر نویسنده به شمار می‌رود. این کتاب چهارمین کتاب از مجموعۀ "فرهنگ و تمدن دنیای کهن" است.