سبد سفارش شما خالی است!

نگارنده در بخش آغازین این کتاب از تاثیر ادبیات ایرانی بر ادب عثمانی (از قرن نهم تا دوازدهم هجری) سخن می‌راند. سپس به تاثیر عناصر ادبی ایرانی از (جمله عروض و انواع قالب‌های شعر فارسی، نیز مثنوی‌های فارسی) بر ادبیات عثمانی اشاره می‌کند. در پایان این بخش، شعرای فارسی‌گوی عثمانی معرفی می‌شوند. بخش سوم کتاب به تاثیر عناصر فرهنگ ایرانی در شعر عثمانی اختصاص یافته که از آن جمله است: پادشاهان، پهلوانان، شاعران و دیگر شخصیت‌های ایرانی، نیز آثار ادبی فارسی، شهرها، اشیای فرهنگ ایرانی، ماه‌های تقویم ایرانی، چهارپایان و دیگر اصطلاحات فرهنگ ایرانی در شعر عثمانی. نگارنده در بخش خاتمه‌ی کتاب، خاطرنشان می‌سازد: "شاعران عثمانی در آثارشان از شاعران ایران تقلید نموده‌اند و این تقلید، نه تنها در اسلوب نظم، بلکه به اندیشه و معنی نیز سرایت کرده است. شاعران کلاسیک عثمانی سعی نمودند تا در نظم، نثر، خیال و معانی، از سخن‌سرایان ایران تا حد امکان تقلید کنند و این را همیشه هنر می‌شمردند. عثمانی‌ها ادبیات و تمدن خود را از سلجوقیان و سلجوقیان نیز از ایرانیان عاریه گرفته بودند و از این رو بین آثار ادبی ایرانی و عثمانی، شباهت باید طبیعی باشد".