نظریهی فتنه
فتنه و فتنهانگیزی - جنبههای مذهبی - اسلام / روسای جمهور - ایران - انتخابات - 1388
در تاریخ اسلام، بعد از وفات پیامبر(ص) و به خصوص در دوران خلافت حضرت علی(ع)، حوادثی رخ داد که نام آنها را «فتنه» گذاشتهاند. حوادثی چون فتنه ناکثین، فیتنه قاسطین، و فتنه مارقین، بعد از انقلاب اسلامی ایران نیز شورشهایی به وقوع پیوست که به فتنه مشهور شد، مانند فتنه منافقین، فتنه بنیصدر، فتنه 18 تیر 1378 و آخرین آنها فتنه 1388 ، در دهمین انتخاب ریاست جمهوری است. نگارنده در کتاب حاضر، با بررسی این فتنهها و علت هر یک در پی اثبات این فرضیه است که: «منافقان داخلی و دنیاطلبانی که احساس میکنند منافع مادی آنها تأمین نشده با تحریک مخالفان ایدئولوژیک خارجی، دست به توطئه زده و با ایجاد شبهه و تردید و با تمسک به دین و تأویل قرآن و تفسیر به رأی، قسمتی از مردم را به طغیان علیه رهبری برمیانگیزند و با انتخاب یک شعار به ظاهر حق و واقعاً باطل، مردم را تحت تأثیر قرار داده و حکومت اسلامی را دچار بحران میکنند.»