سبد سفارش شما خالی است!

حضرت عباس (ع) از همان دوران کودکی و نوجوانی با وجود پیوند خونی و برادری با فرزندان حضرت فاطمه (س) و با آن که خون پاک علی (ع) در رگ‌هایش جاری بود همواره شان و مقام برادران و خواهران فاطمی‌اش را حرمت می‌گذاشت و همیشه فرزندان ایشان را شایسته‌ی سروری بر خود می‌دید. هرگز در برابر ایشان به بانگ بلند سخن نمی‌گفت و از مسیر ادب دور نمی‌شد. ایشان در واقعه‌ی کربلا، پرچمدار اردوگاه امام حسین (ع) بود. آن بزرگوار در سپیده‌دم دهم محرم با کسب اجازه از امام حسین (ع) برای آوردن آب به سوی فرات تاخت و با یاد خدا به قلب سپاه دشمن زد. ایشان در حالی که مشک را از آب پر کرده بود، در مسیر بازگشت به وسیله‌ی لشکریان ابن زیاد با بی‌رحمی به شهادت رسیدند.