درآمدی بر نسبیت
نسبیت (فیزیک)
در سال 1905، آلبرت اینشتین در مقالهای با عنوان «الکترودینامیک اجسام متحرک» نسبیت خاص را بنیان نهاد. او مفاهیم گالیله را بسط داد و در نهایت نسبیت را بیان کرد که مهمترین فرمول آن E= mc4 است. در سال 1916 نسبیت عام بررسی و حرکت در یک چارچوب شتابدار مورد بحث قرار گرفت که مهمترین ویژگی آن بررسی نسبیت عام در اجرام شتابدار، در سرعتهای بالا است. نگارنده در کتاب حاضر به معرفی اشکال مختلف نسبیت در علم فیزیک و فرمولهای آن پرداخته است. پارهای از عنوانهای فصلهای کتاب عبارتاند از: سینماتیک نسبیتی؛ دینامیک نسبیتی؛ فرمولبندی نسبیتی نظریة الکترو مغناطیس؛ گفتاری در باب هندسة دیفرانسیل؛ و پاسخ شوارتز شیلدو به سیاهچالهها.