سبد سفارش شما خالی است!

هیچ وقت راجع به روزی که کارل را ترک کردم، به تو نگفتم. ما 11 سال با هم زندگی کردیم و برای خودمان یک زندگی ساخته بودیم و دخترمان الی را بزرگ می‌کردیم. آن هم فقط برای این که در یک لحظه نابود شود، چرا که از همان اول پایه‌های زندگی ما روی هوا بود. چقدر احمق بودم که فکر می‌کردم این بدترین نوع زندگی است که می‌توانم داشته باشم. اول پاییز است و من در حال ترک کردن تنها خانه‌ای هستم که در آن احساس امنیت می‌کنم. با این حال، خورشید با حرارت شدیدش ما را آزاد می‌دهد، انگار که هنوز تابستان تمام نشده و به همین دلیل، وقتی که کارل را می‌بینم که یک ژاکت یقه رول سیاه و کلفت پوشیده و از پله‌ها پایین می‌آید، تعجب می‌کنم.