عناصر معماری از فرم به مکان
معمار، نخست هنرمند است، سپس مفاهیم هندسی و استفاده از مصالح را میآموزد. معمار، زیباییشناس است. برای او ضروری است که مفاهیم زشتی و زیبایی را درک کند، چه در آن صورت است که میتواند زیبایی خلق کند. موضوع کتاب حاضر، فضا، ترکیب و تناسب در معماری است. پدیدة درک، قوانین بصری، نظم و اختلال، نظم در ساختمان، عوامل انسجام، جهتگیری عناصر، از نظم به آشفتگی، اندازه و توان، کالبد و شیء، فضا، نور و سایه، کف، دیوار و سقف، مکان، فورم و ماهیت مواد از جمله مطالب بحث شده در کتاب است. به اعتقاد نگارنده معنویت بعضی از شهرها از دیگر شهرها بیشتر است و این در اثر فورم و نوع معماری است. به زعم وی اگر در ساخت یک مکان نیت خیری در کار باشد، آنگاه ساکنین از زندگی در آنجا لذت میبرند. او از معماری ماشینی میگریزد و به دنبال معماری معنوی و شناخت زیبایی است.