سبد سفارش شما خالی است!

در زمان نمرود کودکی به دنیا آمد، اسم این کودک مهربان «ابراهیم (ع)» بود. ابراهیم وقتی خیلی کوچک بود، پدرش از دنیا رفت و عمویش به نام «آزر» از او مراقبت کرد. اما عموی ابراهیم (ع) بت‌پرست بود و هر روز بت‌های زیادی می‌ساخت و ابراهیم (ع) به عمویش می‌گفت چرا این بت‌ها را که با دست خود می‌تراشی پرستش می‌کنی؛ اما عمویش بازهم این کار را ادامه می‌داد تا این که ابراهیم بزرگ شد. او دوست داشت همه، خدای بزرگ را پرستش کنند، او دعوت خود را آغاز کرد و ... . کتاب حاضر از سلسله قصه‌های پیامبران است که با روایتی تازه و با کلماتی ساده و نثری روان برای گروه سنی «ب» تهیه شده است.