سبد سفارش شما خالی است!

"بزرگ علوی" نویسنده‌ی معاصر و نوپرداز ایرانی در سال 1283 شمسی در تهران، در یک خانواده‌ی نیمه‌اشرافی، مشروطه‌خواه و مبارز به دنیا آمد. در سال 1302 به همراه خانواده‌اش به آلمان سفر کرد و در آن‌جا به ادامه‌ی تحصیل پرداخت تا این که پس از فارغ‌التحصیل شدن در رشته‌ی تعلیم و تربیت به ایران بازگشت و مشغول تدریس شد. این مرحله از زندگی او بسیار مهم است، زیرا باید متحمل سه بار سنگین یعنی؛ ادبیات، سیاست و عشق می‌شد. او فعالیت‌های ادبی‌اش را با صادق هدایت آغاز کرد و بعدها به نویسنده‌ای اندیشمند و یکی از پایه‌گذاران داستان‌نویسی در ایران تبدیل شد. وی سرانجام به علت سکته‌ی قلبی در سن 94 سالگی در بیمارستانی در شهر برلین آلمان درگذشت، اما آثار بسیار زیبا و ارزشمندی از خویش برجای نهاد که پاره‌ای از آن‌ها عبارت‌اند از: مجموعه داستان "چمدان"، "ورق پاره‌های زندان" و "میرزا"؛ رمان‌هایی چون: "چشم‌هایش"، "سالاری‌ها"، "روایت"؛ و ترجمه‌ی آثاری چون "دوازده ماه"، "باغ آلبالو"، "گل‌های آبی" و "دو فریفته". بدون شک بزرگ علوی پایه‌گذار ادبیات زندان و ادبیات مهاجرت است و در داستان‌نویسی آثار بسیار ارزشمندی دارد او در تاریخ ادبیات ایران نیز دارای جایگاه بالایی است به همین دلیل نگارنده در کتاب حاضر به بیان زندگی‌نامه و معرفی آثار او پرداخته است.