سبد سفارش شما خالی است!

«نزاع بین کهنه و نو در معنای عام آن، قدمتی به بلندای تاریخ بشریت دارد. نوع آدمی همواره در جست‌وجوی تازگی و تنوع بوده است و اصولا راز پیشرفت این موجود متفکر، همین بوده است و بس؛ اما میلیون‌ها و بلکه میلیاردها سال طول کشید که بشر این تمایل درونی خود به نوبودگی را تئوریزه کرده و در قالب مکتب یا مکتب‌های فکری درآورد و اصطلاحات جدیدی برای آن وضع کند و در یک کلام این میل ذاتی خود را به گفتمانی فلسفی تبدیل کند». نویسنده در کتاب حاضر تلاش کرده است برای تعیین عیار مدرنیت در شعر معاصر فارسی، ملاک و معیاری تعریف کند تا بر اساس آن، آثار سنتی در حوزة شعر فارسی، از آثار مدرن متمایز گردند. به زعم نگارنده، این شکل و فرم نیست که اثر را مدرن می‌سازد، بلکه عنصر اصلی در این باب، فکر و اندیشه است.