سبد سفارش شما خالی است!

معرفت، حقیقتی وجودی است که از دو جنبة «هستی شناختی» و «حکایتگری»، برخوردار است. نفس ناطقة انسان، در همة شئون خود با علم محشور است و هر چیزی را از رهگذر علم شناسایی می‌کند. بنابراین، شناخت این حقیقت نقش و تأثیری بی‌بدیل در سازمان معرفتی انسان و فهم واقعیت‌های هستی دارد. چیستی، تقسیمات، ماهیت، هویت و ارکان معرفت و ارتباط میان ارکان معرفت، عنوان‌های مباحث و مسائل هستی‌شناسی معرفت می‌باشند. شناخت علم، عالم و معلوم، از زاویة ویژگی‌های وجودی و ارتباط هستی شناسانة آن سه، با یک دیگر، چهارچوب کلی و هدف عمدة مباحث «هستی‌شناسی معرفت» را تشکیل می‌دهد. نگارنده در کتاب حاضر، کوشیده است تا دیدگاه حکمای مسلمان، به ویژه «صدرالمتألهین» را دربارة مسائل یاد شده در ساختاری منسجم و نظام‌مند پیش ‌روی محققان، فرهیختگان و علاقه‌مندان علوم عقلی قرار دهد.