اورازان: وضع محل - آداب و رسوم - فلکلور - لهجه
«اورازان» دهی کوهستانی است که در منتهای شرقی کوهپایههای شمالی طالقان، روی سراشیبی تپهای، که شیب آن از شمال به جنوب است، قرار گرفته و به رودخانة سیلابی کوچکی در پای همان تپه ختم میشود. تنها زینتی که در تمام ساختمانهای ده میتوان دید یکی توفال سقفهاست که به آن «پردو» میگویند و نیز گاهی پنجرههای مشبکی که از قدیم هنوز سالم مانده است و دیگر سرتیرهایی که از سر پوشیدة ایوانها بیرون میگذارند و به آن تراشی میدهند و آن را نکاس میگویند. سید بودن و اصیل بودن اورازانیها نه تنها در همة طالقان، بلکه در ساوجبلاغ و تنکابن نیز شهرت دارد. تشریفاتی که در اورازان برای عزا قایل میشوند حتی از تشریفات عروسی نیز مفصلتر است. لباس اهالی معمولا ساده است و در محل تهیه میشود. کتاب حاضر، به قلم زندهیاد جلالآل احمد، گزارشی است از وضعیت جغرافیایی اورازان، همچنین آداب و رسوم، فولکلور و لهجة مردم این منطقه که طی سفرهای نگارنده به اورازان ـ که مولد اجداد او بوده ـ نگاشته شده است.