سبد سفارش شما خالی است!

معماری تصویر از طریق انگاره فضای وجودی، زمینه‌های مشترک تجربه ادراکی معماری و سینما را مورد بررسی قرار می‌دهد. سینما با منشی تجربه‌گرا، تصاویر راستین زندگی را بازنمود می‌کند و معماری، در جهان بودن انسان را قاب می‌بندد و بستری برای فهم هستی انسان فراهم می‌آورد. مؤلف نشان می‌دهد که کارگردانان بزرگ چگونه به یاری تصویربرداری معمارانه حالات ذهنی معینی را در بیننده ایجاد و تقویت می‌کند.