سبد سفارش شما خالی است!

در اصطلاح کلام، اسم الهی، عبارت است از: لفظ دال بر ذات خداوند هنگامی که به صفتی از صفات موصوف باشد. به‌عبارت دیگر، صفت خداوند از کمال ذات او حکایت دارد مانند علم، اما اسم عبارت است از: ذات با لحاظ قید و کمال مزبور مثل علیم و عالم. این تعدد از جهت مفهومی و معنا شناختی، صرفا دو اعتبار ذهنی محسوب می‌شود. در این کتاب به بررسی تطبیقی نظریه صفات الهی در اسلام و مسیحیت با تأکید بر نظریه «توماس آکویناس» و «خواجه نصیر طوسی»، پرداخته شده است.