نظریه در تئاتر
نمایش - فلسفه
نشانهشناسی به دلایلی نقطة مهم و قاطعی است برای شروع مقدمهای بر نظریه و تئاتر. در این میان، دو دلیل قابل توجه وجود دارد: نخست آنکه مطالعة نشانهها و معنا به اندازة هر جنبش دیگری در نظریة فرهنگی قرن بیستم اهمیت داشته است. دوم این که نشانهشناسی نیز به دلیل تاکید بیش از حد بر زبان و دلالت و کمتوجهی به فعالیتهای غریزی و جسمی، به اندازة هر جنبش نظری دیگری در ارتباط با تئاتر و در فهم آن دچار مشکل بوده است. کتاب حاضر به بررسی رابطة بین نظریه و تئاتر و طرح سئوالاتی در هر دو حوزه اختصاص دارد. در بیشتر نظریههای مورد بحث در کتاب، که طی صد و پنجاه سال گذشته مطرح شدهاند، بر نقش زبان در حکم بنیاد فعالیت انسانی تاکید شده است. در هر بخش کتاب، ضمن عرضة تصویری کلی از جنبش نظری، به دیدگاههای نظریهپردازان خاص آن حوزه و منتقدانی که آن دیدگاه را در مطالعة تئاتر به کار گرفتهاند و سرانجام کاربرد نظریه در آثار خاص تئاتری اشاره شده است. کتاب از جنبش نشانهشناسی، آغاز و به نظریة پسااستعماری ختم میشود.