کیمیای پارسی (زبان فارسی در چین)
این کتاب، دستوری تطبیقی است که نگارنده در صدد برآمده تا برپایهی صرف و نحو زبان عربی، دستور زبان فارسی را به گونهای بنگارد تا مخاطبان بتوانند آسانتر هر دو زبان را فرا گیرند. مولف، سخن را با مبحث "اشتقاق" آغاز میکند و مینویسد پارسیان فعلها را از مصدر میگیرند و به دنبال آن، همانند زبان عربی از دوازده "بنا" سخن به میان میآورد که عبارتاند از: ماضی، مضارع (مستقبل)، اسم فاعل، اسم مفعول، جحد، نفی، امر، نهی، اسم زمان، اسم مکان، اسم ابزار و اسم تفصیل، وی سپس بخش "نحو" را به میان میکشد و آن گاه ویژگیهای افعال و سرانجام، مبحث حروف را تشریح میکند.