تصمیمگیری استراتژیک؛ (مطالعه موردی: رویکرد موعودگرایی شیعه)
موعود، تمنای همۀ کسانی است که در عرصۀ زمین زندگی میکنند و درمانده و جویای عدالتاند. به بیان دیگر این تمنای ذاتی وجود آدمی است، به ویژه امروزه با مشاهدۀ بحرانهایی که بشر را از هر سو در خود فرو برده است، تمنای ذاتی و شوق دیدار مردی که همه را از این وضع نجات دهد دوچندان میشود. بسیاری از مکاتب فلسفی و سیاسی همواره از آینده، جهان و جهان آینده، گفتوگو داشتهاند، در بحث از فلسفۀ تاریخ نیز این موضوع مطرح است. بسیاری از نظریهپردازی سیاسی نیز با گفتوگو دربارۀ آیندۀ جهان، زمینههایی برای تدوین طرحهای استراتژیک فراهم کردهاند؛ طرحهایی که سیاستمداران به اتکای آنها برنامهریزی و سعی کردهاند بر مقدرات و مقدورات مردم دست یابند. تحقیق حاضر با این موضوع که چگونه میتوان از تفکر مهدویت برای حال و در مقام سیاستگذاری بهره برد به نگارش درآمده است. میتوان گفت در مدل افق جهانی با عنایت به ضرورت ارتباط بین دین و اعتقادات در تصمیمگیریها و سیاستگذاریها، از تفکر ناب، سازنده و غیرمنفعل مهدویت به عنوان بستر و اساس چشمانداز کشور استفاده شده است.