سبد سفارش شما خالی است!

در نمایش‌نامة حاضر، که به شیوة طنز نگاشته شده، دکتر «فیبلمن» ـ روان‌شناس بالینی ـ مراجعه‌کننده‌ای دارد که از سوی نوآ آنترمنش ـ از نوابغ روانکاوی و متخصص در مشکلات مغزهای خلاق هنرمندان ـ به او معرفی شده است. این بیمار «مورن پپکین» نام دارد. او در مقام ترانه‌سرا خیالبافی به نظر می‌رسد که برای کاربری ترانه‌هایش اتاقی اضافی در طبقة بالای موسسة خدمات مومیایی برادران فلیسر کرایه کرده است. علت مراجعة او به دکتر فیبلمن این است که احساس می‌کند هر نت یا سیلابی که از قلمش جاری می‌شود عظمتی اصیل و خودجوش است که به غلیان درمی‌آید، اما این عظمت خودش را راضی نمی‌کند. دکتر فیبلمن زمانی که مبلغ دستمزد را با بپکین پیش می‌کشد، بپکین می‌گوید که می‌تواند حق معالجه را با واگذار کردن امتیاز ترانه‌هایش به او بپردازد. دکتر فیبلمن نیز با خود تصور می‌کند که چه پول کلانی نصیبش می‌شود، اما در پایان نمایش‌ درمی‌یابد که دستمزدش، تنها ترانه‌هایی است که روی دستش مانده است؛ ترانه‌هایی که حتی ادارة بازیافت نیز حاضر به برداشتن آنها به صورت فله‌ای نیست؛ و نیز مالیات سنگینی که وزارت دارایی برای او تعیین کرده است؛ همچنین اتهام به سرقت آثار هنری. چهل و چهارمین شماره از کتاب‌های کوچک «قلمرو ادبیات» به ترجمة نمایش‌نامه‌ای از «وودی آلن» اختصاص یافته است.