سبد سفارش شما خالی است!

وقتی "ادواردا"ی 16 ساله در سوم ژانویۀ 1970 به اغماء فرو رفت، آخرین گفت و شنودش با مادرش چنین بود: "مامی، قول بده هرگز مرا ترک نکنی". و مادرش پاسخ داد: "عزیزم مطمئن باش تو را ترک نمی‌کنم، قول می‌دهم، و قول، قول است". اکنون حدود 38 سال است که ادواردا به اغما فرو رفته و مادرش با عشق و فداکاری از دختر بیمارش مراقبت می‌کند و در طول شبانه‌روز هر دو ساعت به او غذا می‌دهد. او با روحیۀ تسلیم و آرامش و در نهایت قدرت و ایمان با مشکلات و پیچیدگی‌های زندگی روبه‌رو شده و با حیرت‌انگیزترین شکل ممکن بر آن‌ها غلبه کرده است. او و دخترش تصویر واقعی هشیاری برتر و نزدیکی به خدا را به نمایش می‌گذارند. خانه‌شان عبادتگاهی دلپذیر و چشمۀ جوشان عشق و معرفت بی‌قید و شرط است. نگارندۀ کتاب حاضر داستان زندگی ادواردا و چگونگی عشق مادرش به او را بیان می‌کند.