علیاحضرت فرنگیس
در این رمان، نویسنده وضعیت زندگی کارگران شرکت نفت را به تصویر کشیده است. وی اذعان میدارد که هر چند فنآوری و تلاشهای پیگیرانه بیگانگان در کشف، استخراج و انتقال نفت بسی نقشآفرین بوده است، اما هم شرکتهای سرمایهگذار و کشورهای ذیسهم از این راه منافع کلانی به دست آوردند و هم کارکنان خارجی شاغل در صنایع نفت ایران از رفاه و امکانات فراوانی برخوردار بودند .نویسنده نشان میدهد بهرغم آن که شرکت نفت از ارتقای فرهنگی کارگران دم میزد و گاه امکانات آن را نیز فراهم میآورد، اما آن گاه که ارتقای فرهنگی کارگران در قالب عدالتخواهی و حقطلبی تجلی مییافت، به بیرحمانهترین شکلی سرکوب میشد . در این رمان، همچنین به تیرهروزی کارگران نفت که زاده کار و رنج مداوم بودند اشاره میشود و در کنار آن، واکنش قهرآمیز دولت در قبال عصیانهای احتمالی و گاه تاریخساز کارگران، بیان میگردد .