سبد سفارش شما خالی است!

مؤلف در این کتاب بیان می‌کند که از زمان تکوین حکومت صفوی تا ده سال نخست تأسیس نظام جمهوری اسلامی، عنصر «دیگری» در روابط خارجی ایران مراحل ساخت و تکوین، تحول و تداوم، و تثبیت را در چهارچوب زنجیره‌های روایی مبتنی بر رویدادهای داخلی و خارجی طی می‌کند. مطالعه روابط خارجی ایران بر مبنای دیدگاه جامعه‌شناسی تاریخی نشان می‌دهد که عنصر «دیگری» در عصر صفوی با توجه به تضاد مذهبی یا درون‌دینی با عثمانی سنّی‌مذهب تکوین می‌یابد، در اعصار قاجار و پهلوی با توجه به‌مواجهه ایران با قدرت‌های بزرگ سدۀ نوزدهم میلادی و ابرقدرت‌های جنگ سرد به ترتیب تحوّل و تداوم می‌یابد، و در عصر جمهوری اسلامی تثبیت می‌شود. مخاطبان این کتاب به‌طور خاص، طیف دانش‌پژوهان و پژوهشگران عرصه روابط خارجی ایران در رشته‌های تاریخ، علوم سیاسی، و روابط بین‌الملل هستند. درعین‌حال این اثر به‌طور عام برای علاقه‌مندان به مسائل ایران، اعم از دانشگاهی و غیردانشگاهی، قابل‌توجه است.