سبد سفارش شما خالی است!

شناخت عملکرد سیستم‌های دانشگاهی (فعالیت‌ها و نتایج حاصل از آنها) از طریق صورت دوگانه آن ـ کمیت و کیفیت ـ ممکن است، که هر دو نشان از یک واقعیت پیچیده دارند. پدیده‌های آموزشی، پژوهشی، فرهنگی، اجتماعی در دانشگاه‌ها در چنین میدان پیچیده‌ای زاده می‌شوند. بنابراین «ابزارهای تعیین» کیفیت در آموزش عالی، بدون‌توجه به این میدان، به شناختی سطحی از آن دست می‌یابد، و توهمی از «شناخت قطعی» از آن به وجود می‌آورد. تعریف‌ناپذیری کیفیت در آموزش عالی، که کتاب حاضر بر آن تأکید دارد، مسیر جدیدی در مقوله «کیفیت شناسی» در آموزش عالی می‌گشاید. تعریف از پیش‌تعیین‌شده کیفیت در آموزش عالی براساس معیارها و شاخص‌های «معین»، با پویایی سیستم‌های دانشگاهی در تضاد بوده، مانع بزرگی برای بروز خلاقیت‌ها و نوآوری‌های آموزشی/پژوهشی سازمان‌های دانشگاهی محسوب می‌شود.