مبانی ایرانی کمپوزیسیون، دستگاه (تحقیقی پدیدارشناسی دربارهی مقامهای موسیقیایی)
در ترجمهی حاضر، نخست، موقعیت جغرافیایی ایران و اهمیت استراتژیک آن از لحاظ فرهنگی بیان گردیده و سپس موسیقی ایرانی با معیارها و مولفههای خود موسیقی ایرانی ـ و نه با نگرشی غربی ـ بررسی شده است. مباحثی نیز در زمینهی دستگاه شور و بخشهای آن، دایرهی مدولاسیونهای شورو دستگاه ابوعطاء مطرح گردیده است. گفتنی است در بخش طبقهبندی دستگاهها، نویسنده به طبقهبندی استاد "وزیری" استناد کرده است. اما آنگونه که در مقدمهی کتاب عنوان شده است: "از نظر موسیقیدانان امروزی، این طبقهبندی مردود شناخته شده است چرا که استاد "وزیری" سیستم دستگاهی ایران را به پنج خانوادهی اصلی تقسیم کرده است که به هیچ وجه با تئوری موسیقی ایرانی و نظریههای موسیقی دانانی چون "عبدالقادر مراغهای" و "صفیالدین ارموی" تطابقی ندارد. زیرا سیستم دستگاهی ایران در هفت خانوادهی اصلی و پنج زیرمجموعه تقسیم میشود".