سبد سفارش شما خالی است!

«ادبیات و شر»، دربرگیرنده‌ فصول متعددی است که در هر یک از آن‌ها به آثار و نوشته‌های یک نویسنده یا شاعر مهم قرن بیستم پرداخته شده است. آنچه که این نویسندگان و آثارشان را به‌رغم تمام تفاوت‌هایشان در این کتاب گرد هم آورده است تعریفی است که «باتای» از «بدی» ارائه می‌کند. بدی در تعریف باتای، تصادم اضداد در گره‌گاه‌های معینِ ازپیش تعیین‌شده که در درون چارچوب‌های عقلی به طور اجتناب‌ناپذیری با هم روبه‌رو می‌شوند، نیست. در اندیشه‌ باتای، همان‌گونه که مرگ، شرط زندگی‌است، و از آن‌رو که شر بنا به ماهیتش با مرگ در ارتباط است، به طور غیرقابل درکی، قوام‌بخش معنای بودن است. از این منظر می‌توان گفت که مرزهای هستی را، مفهوم «بدی» ترسیم می‌کند. ویژگی مشترک کسانی که باتای در کتاب «ادبیات و شر» به سراغ آثارشان رفته است، اقراری است که آنان به شکل مستقیم و غیرمستقیم به گناهکار بودن آثارشان نموده‌اند. شاعران و نویسندگانی که در این کتاب آثارشان مورد تدقیق قرار گرفته است، «امیلی برونته»، «مارسل پروست»، و «مارکی دوساد» می‌باشد.