سبد سفارش شما خالی است!

سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در بعد از انقلاب اسلامی تا به امروز متأثر از رویکردهایی بوده که نقش مهمی در شکل‌دهی به اهداف و منافع ملی جمهوری اسلامی ایران داشته است. در این راستا دو رویکرد «آرمان‌گرایی» و «واقع‌گرایی» دارای نقشی برجسته‌تر در سیاست خارجی ایران بوده است. در تبیین مؤلفه‌های واقع‌گرایی می‌توان به: انگاره‌هایی از قبیل «امنیت ملی»، «منافع ملی»، «موازنه قوا» و... و در مقابل مؤلفه‌های آرمان‌گرایی می‌توان به: «اخلاق‌گرایی»، «مسالمت‌جویی»، «صلح جهانی»، «هنجارگرایی» و... اشاره کرد. در این کتاب چرخه آرمان‌گرایی و واقع‌گرایی در سیاست خارجی ایران و تأثیر آن بر منافع ملی بررسی می‌شود.