سبد سفارش شما خالی است!

در این مجموعه، نگارنده ابتدا تعریفی از "کشاورزی پایدار" به دست داده، سپس مزایا و معایب این نظام و راه‌کارهای تغییر کشاورزی کنونی به کشاورزی پایدار به اختصار بررسی می‌گردد. به تصریح نگارنده: "کشاورزی پایدار در واقع یک روش تولید مواد غذایی است که از لحاظ اقتصادی، اجتماعی و محیطی دارای ثبات کافی است. به عنوان مثال در این روش برای جلوگیری از مصرف سموم از تناوب زراعی استفاده می‌شود. یا کود سبز و دامی جایگزین کوهای شیمیایی شده و از این طریق، اثرات منفی کودهای شیمیایی و سموم را در محیط زیست کاهش می‌دهد. برخی بر این عقیده‌اند که در نظام کشاورزی پایدار، کاربرد و مصرف نهاده‌ی کم، نشانه‌ی پایین بودن سطح دانش مدیریت زراعی است. در حالی که کاربرد نهاده‌ی بیولوژیکی و دانستن اثرات متقابل بین گیاه و دام نیاز به اطلاعات بیشتری دارد که از مدیریت پیشرفته‌تری نشات می‌‌گیرد". مزایای این نوع کشاورزی نسبت به نظام کشاورزی فعلی عبارت‌اند از: "کاهش فرسایش خاک"، "کاهش هزینه‌ی تولید"، "افزایش مواد آلی خاک"، "افزایش بازده به دلیل کاهش نهاده‌ی کشاورزی"، "ایجاد محیط سالم" و "محافظت بهتر کمی و کیفی آب".