سخن گفتن درباره خدایی متشخص: رسالهای درباره الهیات فلسفی
خدا (مسیحیت) / الهیات فلسفی
در این کتاب ابتدا درباره سرشت الهیات فلسفی و چگونگی ارتباط آن با هرمنوتیک و الهیات اعتقادی و الهیات تجسمی صحبت میشود. سپس به پیشفرض بنیادین الهیات فلسفی یعنی الهیات منسجم یا اینکه سخن گفتن درباره خدا امکانپذیر است، پرداخته میشود. برخی از متألهان از منظر مهمی در این پیشفرض تردید کردهاند. استدلال این دسته از متألهان بر این اساس قرار دارد که خدا موجودی کاملا متفاوت است که فراسوی جهت همه مفاهیم ما قرار دارد، هرچه درباره خدا بگوییم فقط یا سلبی یا دیالکتیکی یا متناقضنماست، از اینرو مطالبه الهیاتی فلسفی مبنی بر اینکه ادعاهای مربوط به ایمان را به شیوهای منطقا منسجم تعبیر کنیم نامعقول است. نویسنده استدلال میکند که اگرچه این نگرش به الهیاتی فلسفی هم اشتباه است و هم محکوم به شکست، اما همین نگرش بهگونهای به سرشتِ ضرورتا استعاریِ نحوه ی تفکر در دین اشاره میکند که الهیات فلسفی باید آن را جدی بگیرد. در بخش دوم کتاب با توجه به سرشت الهیات فلسفی، این نگاه مورد بررسی قرار میگیرد. در پایان ضمن پرداختن به نظریه دو فاعلیتی، درباره خدایی متشخص، نکات مهمی مطرح میشود و پیوند میان پژوهشهای الهیاتی و فلسفی آشکار میگردد.