سبد سفارش شما خالی است!

پژوهشی در حیطه «عرفان نظری» است. در فصل اول این نوشتار که اختصاص به بررسی مبانی موضوع دارد، ابتدا نگاهی اجمالی به خاستگاه عرفان و تصوف اسلامی انداخته شده و سپس رابطه بین عرفان و تشیع مورد بررسی قرار گرفته است. نویسنده عنوان داشته است که با توجه به عدم اقبال عرفا به نگارش مقاصد و معارف خود و اکتفا به تعالیم شفاهی در سده‌های اولیه، منابع مکتوب عرفانی در قرون اولیه بسیار اندک است؛ به‌همین جهت وی سه قرن نخست را در فصل دوم بررسی کرده است. ایشان آثار قرن چهارم را در فصل سه و آثار قرن پنجم رادر فصل چهار مورد کنکاش قرار داده است. فصل انتهایی نیز به جمع‌بندی و نتیجه‌گیری از فصول گذشته اختصاص یافته است.