سبد سفارش شما خالی است!

در این کتاب، مؤلف بر آن است تا رابطه بین شیوه‌های فرزندپروری با خودتنظیمی در یادگیری دانش آموزان را بررسی کند. در این کتاب بیان می‌شود که در یادگیری خودتنظیمی، افراد به‌جای آن‌که برای کسب دانش و مهارت بر معلمان، والدین یا دیگر عوامل آموزشی تکیه کنند، شخصاً تلاش‌های خود را آغاز و هدایت می‌کنند. رشد شناختی تفکر به‌مرور، دانش‌آموزان را از تنظیم شدن بیرونی به خودتنظیمی بیشتر سوق می‌دهد. خودتنظیمی سهم بسزایی در موفقیت تحصیلی و زندگی دانش‌آموزان دارد و از طرفی نیز توجه به نقش و اهمیت شیوه‌های فرزندپروری در رشد ویژگی‌های خودتنظیمی فرزندان مؤثر است.